Weet je wat ik zo leuk vind aan kinderen, dat ze goudeerlijk zijn. Als iemand dik is, vragen ze gerust: “Waarom heb jij zo’n grote buik? Heb je daar een baby in?” Toen ik puber was vroeg een kindje aan mij: “Wat zijn al die dingen in je gezicht?” Ze bedoelde mijn puistjes. Destijds kon ik wel door de grond zakken. Nu lach ik erom.
Sommige dingen zijn zoals ze zijn. Of je het nu leuk vindt of niet. De meeste dingen zijn gelukkig veranderbaar. Maar dat lukt pas wanneer we in de eerste plaats in de spiegel durven kijken en erkennen dat we continue bezig zijn met ons voedsel in hoekjes plaatsen, emotie eten, zal ik wel zal ik niet gedachten en (vr)eetbuien waar we achteraf van balen en daardoor levensvreugde kwijtraken.
Ik heb mijzelf ook jarenlang wijsgemaakt dat het allemaal wel mee viel en bleef maar kilocalorieën tellen, extra sporten, balen als ik weer een vreetbui had gehad, nog meer lezen over voeding, de nieuwste trends en alles over wat de gezondheid maar kon bevorderen.
Het continue bezig zijn met voeding en gezondheid beheerste mijn dagen dusdanig dat ik er gek van werd. Pas toen ik erkende: f*ck dit staat mij echt gigantisch in de weg, kon ik ook gerichte actie ondernemen om het te veranderen.
Aan jezelf erkennen dat iets als emotie eten en obsessief eten je in de weg staat is zeker niet gemakkelijk. Maar stel je eens voor. Je blijft ontkennen en bagatelliseren. Je gaat dus precies door zoals je nu doet. Met dezelfde irritante gedachten die dagelijks de revue passeren: “Morgen, nee morgen dan begin in echt”. Na een pittige dag op werk of met de kinderen “gun” jij jezelf weer even wat lekkers. En tjsa, nu is het zomer, nu komt het even niet uit om hiermee bezig te zijn, want nu wil je gewoon even lekker genieten van alle feestjes, BBQ’s en de vakantie.
En over 3 maanden, 1 jaar, 5 jaar, 10 jaar doe je nog precies wat je vandaag doet. Misschien ben je dan nog veel obsessiever in je gedachten en gedrag of heb je je gewicht niet meer in de hand. In het gunstigste geval is het hetzelfde gebleven. Beeld je dat eens in. Hoe voelt dat? Hoe zie je eruit? Hoe ziet je leven er dan uit? Welk voorbeeld ben je geweest voor je kinderen?
Het is niet mijn intentie om je depressief te maken, maar wel om je bewust te maken van wat er waarschijnlijk gebeurd als je vandaag niets doet aan het obsessieve- en emotie eten. Mijn ervaring is dat het zichzelf niet oplost. En wéér een nieuw voornemen, is dat niet gewoon naïef?
Als we succesvol willen worden in ons werk dan gaan we weer naar school, doen een cursus, verbeteren onze leiderschaps- of communicatievaardigheden en laten we ons coachen. Of we nu meer succes willen op werkgebied of op gebied van fysieke en mentale gezondheid, de aanpak mag hetzelfde zijn met evenveel bereidwilligheid om het te laten slagen.
Aan jou de vraag:
Wat wil je? Doorsukkelen en struisvogelpolitiek toepassen op jezelf?
Of ga je deze irritante (vr)eetobsessie doorbreken en jezelf bevrijden van het emotie eten?
Jij kiest. Jouw leven.
Als je ervoor kiest om goudeerlijk te zijn naar jezelf dan weet ik vrijwel zeker dat je zal gaan groeien. En dan bedoelt ik niet in de breedte 😉
Het staat je uiteraard vrij om te wachten of heroverwegen.
Nog even de kat uit de boom te kijken.
Dan moet je er wel oké mee zijn dat er waarschijnlijk niets verandert aan je situatie.
Klik hier om nu een intakegesprek met mij in te plannen voor aankomende week.
Ik kan niet wachten totdat wij gaan samenwerken. Weet zeker dat je dit super waardevol gaat vinden. En dat je over een paar maanden terugkijkt en moet lachen om hoe je altijd zo aan het tobben was.
With love. Tess de Wild